Abstrakt
Cel: Celem artykułu jest określenie parametrów ochronnych warstwy zewnętrznej ubrania strażackiego przy uwzględnieniu potencjalnego skażenia ubrania oraz zwiększonego stężenia tlenu w atmosferze otoczenia. Przy wykorzystaniu wyników badań laboratoryjnych w artykule podjęto próbę określenia indeksu tlenowego, na podstawie którego można scharakteryzować palność oraz skuteczność ubrań ognioodpornych.
Wprowadzenie: Ubranie strażackie jest zaprojektowane tak, aby jak najskuteczniej chronić strażaków prowadzących działania w sytuacjach nadzwyczajnych. Dlatego materiały stosowane w produkcji ubrań ochronnych są stale doskonalone. Stosowane obecnie metody badawcze służą do określania parametrów ochronnych ubrań używanych w rutynowych działaniach gaśniczych, akcjach ratowniczych oraz sytuacjach nadzwyczajnych. Jednak metody te nie uwzględniają problemu potencjalnego skażenia ubrania użytego ponownie po wcześniejszej interwencji lub stosowanego w nietypowych warunkach. W tym ostatnim przypadku przykładowym zdarzeniem może być sytuacja, w której bezpośrednie otoczenie terenu działań strażackich jest narażone na zwiększone stężenie tlenu spowodowane wyciekiem płynnego tlenu. W takich okolicznościach większą uwagę należy zwrócić na zabezpieczenie strażaków biorących udział w akcjach, którzy zazwyczaj noszą standardowe ubrania strażackie. Artykuł opisuje wyniki badań laboratoryjnych, które pozwalają na lepsze zrozumienie związanych z tym problemem niebezpieczeństw.
Metodologia: Niniejszy artykuł przedstawia badania przeprowadzone na konkretnych materiałach używanych w produkcji ubrań strażackich, zgodnie z przyjętymi standardami badawczymi stosowanymi przy ocenie ubrań ochronnych, narażonych na źródło promieniowania cieplnego, przy użyciu przyjętych metod dla oceny przepływu ciepła pod wpływem działania ognia. Pomiary laboratoryjne wykonano z zastosowaniem narzędzi używanych do określenia indeksu tlenowego przy standardowej temperaturze otoczenia zgodnie ze standardem ČSN ISO 4589-2 oraz przy wyższych temperaturach zgodnie ze standardem ČSN ISO 4589-3. Indeks tlenowy jest prawdopodobnie najbardziej ekonomiczną i dokładną metodą oceny materiałów palnych. Technika zakłada pomiar minimalnej zawartości procentowej tlenu w badanej atmosferze, która może wpłynąć na zainicjowanie procesu spalania.
Wnioski: Badania wykazały, że warstwa zewnętrzna ubrania skażonego substancjami oleistymi i ropopochodnymi może się zapalić, jeśli płomień dotknie zanieczyszczonej powierzchni. Przy zwiększonej temperaturze wartość stężenia tlenu potrzebnego do zapłonu jest bardzo niska. W kolejnym kroku należy skupić się na zachowaniu ubrania strażackiego przy wyższych temperaturach. Eksperymenty wykorzystujące analizę termiczną przeprowadzono przy zwiększonej zawartości tlenu. Ich wyniki pokazały, że w środowisku ze zwiększonym stężeniem tlenu nawet czyste ubranie strażackie nie jest gwarantem bezpieczeństwa.
Słowa kluczowe: ubranie strażackie, indeks tlenowy, skażenie ubrania strażackiego
Typ artykułu: oryginalny artykuł naukowy